Michel Foucault'dan 17 Alıntıyla Kalabalıklar İçinde İnsan Olmak

Tarihçi, edebiyat eleştirmeni, sosyal bilimci Michel Foucault'nun 25 Haziran ölüm yıl dönümünde, onun insanlara, insanlığa, topluma ve iktidara dair söylediklerini anıyoruz.

1. Dışarıda bırakılmak içeri kapatılmakla aynı şeydir.

2. Kim olduğumu bilmenin gerekli olduğunu düşünmüyorum. Yaşamın ve çalışmanın temel yönelimi, başlangıçta olmadığınız başka biri haline gelmektir.

3. Dünya, yöneticileri psikologlar ve halkı da hastalar olan büyük bir tımarhanedir.

4. Tımarhane ve hapishane, iktidarların sopası olmuştur tarihte.

5. İktidar, öncelikle boyun eğdirilmiş bedenler yaratmayı amaçlar.

6. Sonunda tek gerçek vatan, insanın ayağını basabileceği tek toprak, başını sokabileceği, sığınabileceği tek ev çocukluğundan itibaren öğrendiği dildir.

7. Delilik, hakikat ve dünyadan çok, insanın algılayabildiği kendi gerçekliği ile ilgilidir.

8. Hapishanelerin, fabrikalara, okullara, kışlalara, hastanelere ve bütün bunların da hapishanelere benzemesi şaşırtıcı değil mi?

9. Ruh bedenin hapishanesidir.

10. Erdem kendimize karşı sorumluluklarımızdır, topluma değil.

11. Normal insan kurgudur.

12. Bir yerde herkes birbirine benziyorsa; orada kimse yok demektir.

13. Günümüzün sorunu artık ne olduğumuzu keşfetmek değil, olduğumuz şeyi reddetmektir.

14. Sana kendin hakkında dürüst tavsiyelerde bulunan iyi bir hakikat anlatıcısı, senden nefret etmediği gibi, seni sevmez de.

15. Kim olduğumu sorma ve benden aynı kalmamı bekleme. (...) Belgelerimizin düzenli olup olmadığıyla ilgilenmeyi bürokratlarımıza ve polisimize bırakalım.

16. İnsanların içinde yaşadıkları kuralları ve düzenli toplumun kurallarını biliyordum, ama ben kendimi onlardan daha bilge olarak değerlendiriyordum ve insanları şerefsiz ve utanç verici yaratıklar olarak görüyordum.

17. İktidar her yerdedir, direniş de.