Turkish photographer Erdal Kınaci was born in Malatya in 1966 and graduated from the Faculty of Medicine at Cerrahpaşa Istanbul University.

A lifelong fascination with visual arts, Kinaci has been been taking pictures for over twenty years and began shooting digital photos in 2002. Focusing mostly on people and nature, his photos capture compelling stories of life from the serious to the most humorous moments. In 2006, Kinaci won the “people” category in the National Geographic International Photography Contest with his photo of a Turkish family (shown below).

In 2008, Kinaci was arrested for “digging up ethical issues” after the publication of his documentary on prostitution. Fellow documentary photographer Vehbi Koca commented that “cultural and religious sensitivities in Turkey, allied to the conservatism of the current AKP Government, has meant that there remains a certain hesitancy to exhibit photographs – even on the internet as in Kinaci’s case – that involve nudity or practices considered socially improper.”

Prior to his arrest, Kinaci was living in Anamur where he served in an administrative position in the health sector. Unfortunately, I was unable to discover information about his arrest but assume the case is still ongoing. I will update with more information as it becomes available.

Ayıplı fotolara 66 yıl istendi

Doktor Kınacı, engellilerin şikayeti üzerine tutuklandı.

Anamur’da, fuhuş yapan kadınların hikáyesini anlatan ’Girgeç Evleri’ konulu fotoğraflara engellilerin görüntülerini montajla eklediği öne sürülen doktorun 66 yıla kadar hapsi istendi.

NATIONAL Geographic’in düzenlediği Uluslararası Fotoğraf Yarışması’nda birincilik elde eden Dr. Erdal Kınacı’nın (42), modellik sözleşmesi imzalayarak yarı çıplak pozlarını çektiği engelli vatandaşların fotoğraflara fotomontajla eklendiği iddia edildi.

Fotoğraflardaki 11 engelli vatandaşın şikáyeti üzerine Dr. Kınacı tutuklandı, görevinden de alındı. 11 kez 6’şar yıla kadar toplam 66 yıl hapis cezası istenen ve dün ilk kez hákim karşısına çıkan Dr. Kınacı suçsuz olduğunu savunarak beraatini istedi. Duruşma ertelendi.

Dr. Kınacı, ’Girgeç Evleri’ konulu çalışmasında Mersin ve Anamur çevresindeki karayolları üzerinde bulunan, yasadışı genelevlerdeki kadınların hikáyesini fotoğraflarla anlatmış ve ’İnsan’ kategorisinde birincilik ödülü kazanmıştı.

Engel(siz) Yaşam Projesi : Erdal Kınacı & Şule Tüzül

Fotoğraf”¦ Yaşamdan daha gerçektir”¦ Aksini kim iddia edebilir ki”¦

Ve insan ancak, gerçeğin ne kadarına katlanabilirse o kadarını yaşar”¦

Siz”¦ Her gün, sokağa çıktığınızda kaç tane engelli ile karşılaşıyorsunuz? Karşılaştığınızda ne düşünüyorsunuz? Bir şey düşünüyor musunuz? Türkiye nüfusunun yüzde kaçı engelli biliyor musunuz? Peki onların nasıl yaşa(yama)dıklarını?

Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı’nın yaptırdığı araştırmaya göre; “Özürlü olan nüfusun toplam nüfus içindeki oranı %12.29′dur. Buna göre ülkemizde 8.431.937 kişi özürlü olarak yaşamlarını sürdürmektedir. Ortopedik, görme, işitme, dil ve konuşma ile zihinsel özürlülerin oranı %2.58 iken (yaklaşık 1.8 milyon) süreğen hastalığı olanların oranı ise % 9.70′dir (Yaklaşık 6.6 milyon).” Nüfusun %12.29′unu oluşturan bu insanlar, ülkemizin işsizlik, eşitsiz gelir dağılımı, beslenme ve barınma yetersizliği, töre cinayetleri, çocuk istismarı, vb. sorunlarından, engeli olmayan insanlara göre kat kat daha fazla etkilenmekteler. Ülkemizin engellilere uygun olmayan mimarlık ve ulaşım altyapısı bu kişilerin evlerinden çıkmalarını ve toplumun diğer bireyleri gibi yaşamlarını sürdürmelerini engellemektedir.

Fotoğraf Sanatçısı Erdal Kınacı ve Engelsiz Yaşam Derneği, engellilerin Türkiye’deki sorunlarına dikkat çekmek, engel ve engellilik kavramlarını gündeme getirerek toplum ve kamuoyunda bilinç yaratmak amacıyla Engel(siz) Yaşam için Fotoğraflar projesini gerçekleştirdiler.

Proje, foto roportaj şeklinde hazırlanmıştır. Projenin emekçisi Erdal Kınacı ile birlikte bu fotoğrafların ortaya çıkabilmesi için en az 300 engelli ile çalıştık. Büyük çoğunluğu haklı sebeplerle görüntülenmek istemedi. Projenin amacını ve olası yararlarını anlatabildiklerimizden modellik yapmalarını istedik. Kabul edenler, yaşadıkları mekânda mevcut ışık ve yaşam şartları değiştirilmeden fotoğraflandı.

Projenin amacına ulaşabilmesi için özellikle rahatsız edici olması istendi. Fotoğraflara bakanların, “alıp duvarıma asmalıyım” yerine “ne yapabilirim” şeklinde düşünmeleri arzulandı”¦

Bir yıl kadar süren çekimler esnasında olağanüstü olaylarla karşılaştık. Öğretmeyi amaçlarken öğrendik, bakışımız-görüşümüz değişti. Birçok dostluk kurduk sevdik-sevildik. Fotoğrafları çeşitli medyalarda paylaştığımızda yoğun tartışmalar çıktı. Hastaları gizlice fotoğraflamaktan tutun, vatan hainliğine kadar uzanan yoğun eleştiriler aldık. Tartışmalar hala sürerken, proje kapsamında çekilen fotoğraflardan biri National Geographic dergisinin 2006 yılında açmış olduğu yarışmada dünya birinciliği kazandı. Proje sürerken, fotoğrafların neden olduğu duyarlı yaklaşımlar, yardımlar, engelsiz yaşama dair atılan adımlar ve uluslararası bir başarı ödülü kazanmak, doğru yolda olduğumuz konusunda bizi sevindirdi ve yüreklendirdi.

Fotoğraf, engellileri engellerinden kurtarmaz, onlara iş bulamaz, daha iyi bir gelir ve daha iyi bir yaşam sağlayamaz, toplumda engellileri reddeden ve yok sayan zihniyetleri yok edemez, bir anda tüm sorunları çözemez ve engelsiz bir dünya yaratamaz. Ama fotoğraf, arzuladığımız tüm bu sonuçları gerçekleştirebilecek, engelsiz bir yaşam yaratabilecek kişi, kurum ve kuruluşları, olayları tetikleyebilir.

Biz sadece göstermek istedik. Engel var. Engelliler var. Görmüyorsanız görün, duymuyorsanız duyun istedik. Engelliler bu toplumda ötekileşen bir kategori değil, her birey gibiler, her birey gibi engelli kimliklerinin dışında kimliklere sahipler.

Onlar doktorlar, öğretmenler, işçiler”¦

Onlar çocuklar, anneler, babalar, kadınlar, erkekler”¦

Onlar severler, nefret ederler, üzülürler, sevinirler”¦

Biz diyoruz ki, engel bedende ya da zihinde değil. Engel, düşüncelerde, duygularda ve yüreklerde. Biz size ENGEL’i göstermek istiyoruz, ENGELSİZ bir yaşam için”¦

You are looking at a series of photographs Sule Tuzul and I shot together which got exhibited at Ankara Modern Arts Centre between 5 – 14 January 2007. The exhibition has received much appreciated assistance from Mr Mehmet Asik and from LCW, our sponsor.

The project, in ” photo-interview ” mode, intends to draw attention to the problems of the disabled (10 % of Turkey population) to raise awareness and to contribute to overcoming disability.

From 5 to 14 January, eighty photographs created at different times, locations and with different models was shown on exhibition in Ankara. For the project, we contacted at least 300 disabled persons, the majority of whom were – understandably – reluctant to be displayed. We asked those who were receptive to the objectives and usefulness of the project to be our models. Those who accepted were photographed at their homes, without any interference with either the venue or the lighting conditions.

The disturbing element in the photos was intentional. The reaction we aimed to obtain from the viewers was not “I want this on my wall” but “Is there anything I can do?”

Extraordinary things happened to us during the year we prepared our exhibition. We, who had set out to teach others something, learned from the process; our initial approach and vision changed. We found friendship and made acquaintances. The photographs, which we shared with others on different media, gave rise to intense discussion and reactions. We were sometimes accused of photographing patients without permission and even of betraying the fatherland. In this context, when one of the project photographs won international acclaim, we were delighted.

This photograph is the last of a series of eighty. You have already seen on DA pages and some of them are at the bottom of these heading.

Special thanks to all patricipants for our exhibition in Ankara; the exhibition will move onto Istanbul as soon as possible.

Our heartfelt thanks to all those who worked with us and, last but not least, to our models! This photograph is the last of a series of eighty. You have already seen on DA pages and some of them are at the bottom of these heading.

Article : Şule TÜZÜL

Photographer : Erdal KINACI